De naam BUCINTORO zou uit de naam van een middeleeuwse boot kunnen voortkomen, de BUCIO.
Gezien zijn vergulde versiering zou hij de naam BUCIO IN T’ORO hebben gekregen.
De BUCINTORO, 7 meter breed en 35m lang, was een “ parade boot ” geleid door 168 roeiers.

« La coque était richement décorée et ornée de sculptures dorées ; sur la proue, à double éperon, se tenait la statue de la Justice, à la poupe celle de la Victoire.
Sous une couverture de satin cramoisi il y avait une longue salle, avec des places assises, et à la poupe, sur un plan relevé, la cabine réservée au doge et aux diplomates étrangers.
Sur la mât unique flottait l’étendard de Saint Marc.
C’étaient les Arsenalotti qui avaient le privilège de ramer le BUCINTORO, lesquels accompagnaient le mouvement en chantant une ancienne ballade ». ¹

Of zoals de President de BROSSES het schrijft :

« Celui-ci est à mon gré une des belles et curieuses choses de l’univers. C’est une sorte de grande galère, toute sculptée et dorée à fond en dehors, du meilleur goût et de la manière la plus finie. Le dedans forme une vastissime salle parquetée, garnie de sofas tout autour et d’un trône au bout pour le doge. Elle est partagée dans sa longueur par une ligne de statues dorées qui soutiennent le plafond ou pont sculpté et doré en plein.
Les embrasures des fenêtres, l’éperon des balcons de la poupe, les bancs des rameurs et le gouvernail sont du même goût, et toute la machine a pour toit une tente de velours, couleur de feu, brodée d’or ».²

Deze « galei voor doges », luisterrijk symbool van de « Serenissima », werd te water gelaten wanneer er beroemde hoogwaardigheidsbekleders naar Venetië kwamen (zoals b.v. Henri de VALOIS die op 15 juli 1574 aan boord van de BUCINTORO zijn plechtige intrede deed in Venetië) en ook gedurende officiële plechtigheden (zoals b.v. de “ trouwfestiviteit ” van de doge met de zee, zogenaamd de “ SPASALIZIO DEL MARE ”).

Deze bruiloft herdacht, naar wat er werd gezegd, een expeditie gevoerd door de doge Pietro ORSEOLO II in het jaar duizend, expeditie die Dalmatië en Istrea van de Slavische piraten heeft bevrijd en die de Adriatische zee heeft omgevormd in “ Venetiaanse Zee ”. Toen in 1177 de Venetiaanse Republiek de schitterende rol van bemiddelaar en “ Gastheer van de vrede ” ging spelen door de onderhandelingen tussen de paus ALEXANDER III en de keizer FREDERIC BARBAROSSA te vergemakkelijken, kreeg de Republiek van de paus de symbolische kentekens van haar gezag, en dit voor de aan het Christendom bewezen diensten.
Eén van die kentekens was een gouden ring die diende om het huwelijk tussen Venetië en de zee te voltrekken. Door deze daad was de maritieme macht van Venetië definitief bekrachtigd.
In 1311 decreteerde de Senaat de constructie van een “ zegepralend vaartuig ” dat tot 200 mannen zou kunnen transporteren : de BUCINTORO was in het leven geroepen !
Op Hemelvaartsdag kwam de doge aan boord van de BUCINTORO en verklaarde hij in het Latijn :
“ DESPONSAMUS TE MARE, IN SIGNO VERI PERPETUIQUE DOMINII ” (“ Wij trouwen met U, Zee, in teken van echte en eeuwige heerschappij ”).
Daarna gooide hij zijn gouden ring geschonken door de paus ALEXANDER III in de zee.
De ceremonie startte op het San Marco plein en de stoet vertrok nadien naar het SANT’ ANDREA fort, nabij de Lido.
Het is op die plaats dat de ring in het water werd gegooid.
Bij de terugkeer stopte de doge in SAN NICOLO DEL LIDO om er een mis te beluisteren.
Volgens een legende was de gouden ring geen geschenk van de paus ALEXANDER III maar wel van de Heilige SAN MARCO zelf, geschenk aan een visser de nacht toen Satan dreigde om Venetië te doen verdrinken.

De BUCINTORO lag in één van de grootste boothuizen van de ARSENALE. Bij val van de Republiek, op de dag zelf waarop hij aan het hoofd van de Franse bezettingstroepen Venetië veroverde, besliste Napoleon de stad op een radicale wijze te vernederen.
De BUCINTORO werd beroofd, geplunderd en nadien verbrand !
De “ resten ” van de laatste BUCINTORO worden vandaag bewaard in het CORRER museum. Een model op kleine schaal (schaal : één tiende) gebouwd in het ARSENALE in 1837 en van zeer grote waarde bevindt zich nu in het Marine Museum.