De San Giorgio Kerk bevindt zich in het Benediktijnerklooster op het eiland San Giorgio Maggiore. Het eiland San Giorgio Maggiore, toevluchtsoord voor rust in de lagune van Venetië, is sinds de Xde eeuw een oord gewijd aan een benediktijnse kloosterorde. Het klooster, één van de belangrijkste uit de Middeleeuwen, is gedeeltelijk verbouwd op het einde van de XVIde eeuw.
Na de val van de Republiek Venetië werd het klooster een gevangenis, vervolgens een wapenfabriek tot het begin van de XXste eeuw. Na de Tweede Wereldoorlog werden de kerk en een klein gedeelte van het klooster opnieuw ter beschikking gesteld van de benediktijnermonniken, terwijl de kloostergebouwenen een groot deel van het eiland toegekend werden aan de Stichting Giorgio Cini die er een groot internationaal cultureel centrum stichtte.

De kerk van San Giorgio

De kerk van het klooster is gewijd aan de Heilige Joris en de Heilige Stefanus.
In 1565 tekende Andrea Palladio, één van de voornaamste Italiaanse architecten, het ontwerp voor een nieuwe kerk. Na zijn dood werd de kerk in 1610 door Sorella, zijn leerling, voltooid, echter niet volledig volgens de oorspronkelijke plannen. De voorgevel van de kerk, naar het voorbeeld van de San Francesco della Vigna kerk, is geïnspireerd op de architectuur van de antieke tempels maar behoudt de essentiële elementen van een christelijke kerk.
Naar het voorbeeld van de basilieken uit de oudheid, is de kerk naar het model van een Latijns kruis gebouwd, bestaande uit drie beuken die haar een indrukwekkend en theatraal aspect geven. Achter het altaar en afgeschermd van de blik van de leken, is het koor bestemd voor de monniken.

De restauratie van het koorgestoelte is het tweede project dat door veneziaviva.be gefinancierd werd, met dank aan de firma SCHINDLER en zijn Algemeen Directeur de heer Kris Blijweert.
De restauratie is voltooid en voorgesteld op 20 november 2006.

Het koor en het koorgestoelte

Het kapittel van het koor bestaat uit een houten koorgestoelte uit de barokke periode, gemaakt door de Vlaamse beeldhouwer Albert van den Brulle en zijn atelier, daterend van het einde van de XVIe eeuw.
De veertig koorstoelen uit notenhout illustreren het leven van Sint Benedictus en zijn een wonder op esthetisch gebied.
Beelden van de twaalf apostelen benadrukken de toegang tot de stoelen. Jammer genoeg zijn drie van deze sculpturen verdwenen tijdens een vorige restauratie in 1994 : dat van de Heilige Andreas werd gestolen en twee andere beelden, de Heilige Jacobus de Meerdere en de Heilige Johannes, zijn beschadigd bij de voorbereiding van de diefstal. De monniken van San Giorgio beslisten dan ook om de sculpturen veilig onder te brengen in hun sacristie.

Sinds 20 november 2006 heeft het koor van San Giorgio zijn 12 apostelen teruggevonden dankzij veneziaviva.be.